ස්තුතියි කපුගේ මහත්මයා! ඔබට සුභ රාත්‍රියක්! Who says Kapuge died?

කපුගේ මිය ගිහිං වසර දාහතරක් ලු..

අපේ බ්ලොග් මිත්‍ර ශාන්ත කේ හේරත් මහතා විසින් අඳින ලද කපුගේ ගේ සිතුවමක්..

අපේ අයියල අක්කලාගේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ දැන් අවුරුදු 16-20 අතරේ ඉන්නේ ගොඩක් දෙනෙක්ම.. ඒ කියන්නේ උන් කපුගේ හැබැහින් සිංදු කියනවා අහලා තියෙන්න බෑ.. අපේ ගෙදර කට්ටිය සෙට් උනාම පුංචියට පටන් අරං රෑ මැදියම වෙනකං ඇදිල යන පැදුරු සාජ්ජයක් වගේ එකක් සාමාන්‍යයෙන් වරදින්නේ නෑ.. මටයි අපේ ලොකු අක්කටයි සිංදු කියන්න බැරි උනාට අපේ පවුලේ සහ පවුලට එකතු වෙච්චි ගොඩක් උන්ට හොඳට සිංදු කියන්න පුළුවන්.. මෙහෙම වෙලාවලට නිතැතින්ම ගැයෙන සිංදු කීපයක් තියෙනවා.. ඒවා ඇත්තටම රික්වෙස්ට්.. හැමදාම වගේ මේ රික්වෙස්ට් රවුන්ඩ් එක පටන් ගන්නේ එකම සිංදුවකින්..

"සුx බාප්පි.. නින්ද නැති රැයේ කියන්නකෝ..." රික්වෙස්ට් එක එන්නේ අර මන් කියපු ගැටවර (Teenage) කාන්ඩෙන් වීම තමයි විශේෂත්වය.. 'සුx බාප්පි' කියන්නේ අපේ පොඩි(ම) අයියා..

"ඔව් සුx.. පටන් ගනිං.. " ඒ දෙවෙනි අයියා.. මේ වෙනකොට ඉතිං කන බොන අය කොහොමත් විදියක් වෙලා නේ ඉන්නෙත්.. කිසිම වෙනසක් වෙලා නැතත් සුපුරුදු විදියට තාත්තගේ සර්පිනාව ඉස්සරහ වාඩි වෙලා ඉන්න ලොකු අයිය තාලේ අල්ලලා ඉවරයි..

"නින්ද නැති රැයේ.. සඳ කඳුළු මීදුමේ.. හැංගිලා අඩන්නේ ඇයිද ප්‍රථම ප්‍රේමයේ.. 
තා..රකා දියේ ගිලී.. නිල් එළිය නිවේ.. වැහි බිංදු වැටේවි.. රෝස පෙති කඩා හැලේ..."

ලා..ලා..ලා... ලාලාල..ලා... // ටරර..රරර.. රරර..රරර.. පසුබිමින් සංගීතය ඉබේම වගේ සැපයෙනවා..

"කිළිපොලා සැදී යමින්.. නොහිම් සීතලේ.. තුරුළු වෙමි දෙනෙත් පියා.. ඔබගේ උණුහුමේ..
ජීවිතය ඉතින් අපේ..සිහිනයක් නොවේ.. හෙට උදේම අවදි වී.. යා යුතුව තියේ...

නින්ද නැති රැයේ....//" ඉඳිකටුවක් බිම වැටුනත් ඇහෙන තරමට වටපිටාව නිශ්ශබ්දයි.. හැමෝම දැහැනකට සම වැදිලා වගේ..

//රැය ගෙවේ සඳත් නිවේ.. දුරයි ජිවිතේ.. ඉතිං අවසරයි මගේ.. පුංචි කුමරියේ...
කටුවලට දෙතොල් තියා.. මලක් නැති ගසේ.. සිඹිමි එකම හාදුවයි.. සොඳුර ඒ මගේ...

නින්ද නැති රැයේ..." ඔය ටික යනකොට ළඟ හිටියොත් 'ගාල්ලේ පුංචි' මගේ උරහිසට හේත්තු වෙලා.. ඇස් දෙකත් පියාගෙන.. හැමෝම තවත් තත්පර කීපයක් ඒ විදියටම තම තමන්ගේ ලෝකයේ ඉඳන් ඒ සින්දුව විඳිනවා..

"වෙල්ඩන් සුx.. එළකිරි! තව එකක් කියපං ඔය ගැම්මෙන්ම.. " දැහැන බිඳින්නේ දෙවෙනි අයිය..

"දුක හාදු දෙන රැයේ.." ආයෙම රික්වෙස්ට් එක ටිනේජ් ගෘප් එකෙන්..

ටිරි රිරි රී.. ටිරි රිරි රී.. ටිරි රිරි රී.. ටිරි රිරි රී..

"දුක හාදු දෙන රැයේ.. සිත පතුලටම වෙලා.. යව්වනේ අකට විය විරහි.. හද ගිලන් වෙලා..
දුක හාදු දෙන රැයේ.." 

ගහකොලද මල් පිපේ ඇල දොළ නිල කඩා හැලේ.. පෙරදාක මිරිඟු සයුරේ.. ඒ රුවට රැවටුනේ..
දුක හාදු දෙන රැයේ...

ටිරි රිරි රී.. ටිරි රිරි රී.. ටිරි රිරි රී.. ටිරි රිරි රී..

නන්නාදුනන ලෙසේ මග තොට යලිත් හමුවෙලා... මහමෙර හිසින් දරාගෙන අපි යමු දුරස් වෙලා...
දුක හාදු දෙන රැයේ..." යලිත් සභාව තත්පර කීපයක් යනකම් නිශ්ශබ්දයි..

ඊළඟ රික්වෙස්ට් එක යුෂුවලි එන්නේ පොඩි අක්කාගෙන්.. "සුx අයියේ.. දවසක් පැල නැති හේනේ කියන්නකෝ.."

"අන්න පාර.." වහාම අනුමැතිය ටිනේජ් ගෘප් එකෙන්..

ටූ රූ රූ ..රූ රූ.. ටූ රූ රූ ..රූ රූ.. ටුරු රුක් ටුක්.. ටුරු රුක් ටුක්.. ටුරු රුරු රුරු රූරූ.. කියල ලොකු අයිය සර්පිනාවෙන් තාලේ අල්ලනකොට (ආච්චි) අම්ම පුටුවේ තව පොඩ්ඩක් පස්සට වෙලා ඈත තියෙන මොකක් හරි දිහා බලා ගන්නවා..

"දවසක් පැල නැති හේනේ.. අකාල මහා වැහි වැස්සා.. තුරුලේ හංගා ගෙන මා.. ඔබ තෙමුනා අම්මේ.. පායන තුරු හිටි පියවර.. හිටියා ඔබ අම්මේ..."

අපේ තාත්තා ආණ්ඩුවේ වැදගත් රස්සාවක් කරාට, ළමයි හය දෙනෙක් හැදුවට කවදාවත් කිසි දෙයක් බරපතලෙට ගත්ත කෙනෙක් නෙවෙයි.. ඒකටම බීමත් එකතු වුනාම අපේ පොඩි කාලේ අපිට අනිත් 'ගාඩ් මහත්තුරුන්ගේ ළමයි' වගේ ඉන්න ලැබුනේ නෑ.. ඔහොම ගිහිල්ල අසු ගණන් වල මුල් කාලේ දවසක බීමතින් කරපු වීර ක්‍රියාවක් නිසා තාත්තව මුලින් 'ඉන්ටඩික්' කරලා පස්සේ 'ඩිස්මිස්' කරපුවාම තමයි අපේ ජීවිතවලට නියම කුනාටුව කඩන් වැදුනේ.. අම්මා නොසැලී ඒ හිටි පියවර නොහිටියානම්.. ඉස්සරහට බ්ලොග් එකේ ලියල තියන්න කතන්දර ගොඩක් මගේ ඔලුවට එනවා.. සිංදුවේ ඉස්සරහට කියවෙනවා වගේ අවැඩක් නම් තාම අපේ කාටවත් වෙලා නැතත් කවුරුවත් දැහැන බිඳ ගන්න සුදානම් නෑ..

"නුවර වීදි යටකරගෙන නින්දා වැහි වැගිරුන දා.. බිරිඳකගේ සෙනෙහෙ ගියා.. යෝධ ඇලේ නැම්මේ..
නුඹේ සෙනෙහස සුවඳ දිදී දැනුනා මට අම්මේ..."

ටූ රූ රූ ..රූ රූ.. ටූ රූ රූ ..රූ රූ.. ටුරු රුක් ටුක්.. ටුරු රුක් ටුක්.. ටුරු රුරු රුරු රූරූ..

"කොළඹ අහස කළු කරගෙන මූදු හුළඟ අඬලනකොට.. ඔටුන්න බිම දා දුවගෙන.. එන්නද එක පිම්මේ..
මං එනතුරු ඉඳිකඩ ළඟ ඉන්නවාද අම්මේ...
මං එනතුරු ඉඳි...කඩ ළඟ ඉන්නවා...ද අම්මේ...
මං එන...තුරු.... ඉඳි..කඩ.. ළඟ.. ඉන්න..වා......................................ද... අම්......මේ............................"
අන්තිම පේළි තුන සමූහ ගායනයක්.. හැමෝම වගේ අත්වැල් අල්ලනවා.. ඊට පස්සේ මහන්සි නිවෙනකම් හැමෝම හැමෝටම අත්පුඩි ගහ ගන්නවා.. මද විරාමයක්..සතුටු සාමිචියක්.. තේ එකක් බොන්න.. කැවිල්ලක් කන්න අදහසක් දෙකක්.. සංගීත භාණ්ඩ නැවත සුසර කර ගන්න.. මියුසික් වැරදුන තැන් ගැන කතා කරන්න ඉසිඹුවක්.. ඒ ගමන් ඊළඟ සිංදුව ගැන කතාව.. ඔය අස්සේ අම්මට පරණ කතාවක් මතක් වෙනවා..

"කල්xට මතකද ඉස්සර මට කවි වලින් ලියුන් ලියනවා නේවි ට්‍රේනින් ගිය මුල් කාලේ..?"

"හා..හා.. අම්ම ඔය කියන්නේ අර කවිය ගැන නේද" අපේ උන්දා මට කලින් සවිඥානික වෙනවා අම්මගේ ප්‍රශ්නෙට..

".................................................
......................................................
ලොව ජය අරං මං එනතුරු නොපමාව
ඔබ මඟ බලනවද ඉඳ ඉඳිකඩ ගාව" මම අම්මට ලියල යවපු කවි ලියුමක අන්තිම කවිය අම්මට කටපාඩම් උනත් මේ සටහන තියන වෙලාවේ මට ඕකේ මුල් පද දෙක මතක නෑ..

"............................................
හිටියත් සිනාවෙන් රසමුසු බස් තෙපලා
පොල් සම්බලයි කරවල බැදුමයි හදලා
ආවම කවන්නම් ළඟ ඉඳගෙන අනලා" අම්ම එවපු උත්තරෙත් අම්මම මතකෙන් කියනවා.. මට ඒකෙත් මුල් පදේ මේ වෙලාවේ මතක නෑ..

ආපහු සිංදුවකට යන්න වෙලාව.. සුx අයියට විවේකයක් දෙන්නත් ඕනි..

"ඔයා දොඹ මල් කැලෑවේ කියන්නකෝ" 'ගාල්ලේ පුංචි'ගෙන් මට හෙමිහිට ඇවිටිල්ලක්.. කාට අමිහිරි උනත් ඈට නම් මගේ ගීත තාම මිහිරියි.. "පිස්සුද.. සිංදු කියන එක නවත්වල කට්ටිය එළවන්නද ඔයා හදන්නේ?" මගෙන් විරෝධය..

"මොකක්ද නංගි.. ආ දොඹ මල් කැලෑවේ.. පට්ට.. වරෙන් කල්x අපි දෙන්නම කියමු.. සුx සපෝට් කරපං.." දෙවෙනි අයිය වැඩේ ඇදගෙන යන්න සුදානම්..

"දොඹ මල් කැලෑවේ.. බඹරුන් ගැයූ.. කවියක් වගේ ආදරේ.. 
අත්වැල් බැඳන් යන්න.. ලංවී ලඟින් ඉන්න.. සංසාර ගිරි දුර්ගයේ.." බ්‍රේක් එකෙන් පස්සේ වැඩේ නැගල යනවා.. ඒත් ඉතුරු ටික මට තනියෙම තමයි කියන්න වෙන්නේ.. අයියලට වචන මතක නෑ..

"රෑ මිදුමේ සීත මිටියාවතේ.. මේ කේතකි මල් වනේ..
සඳසේ උදා වූ සෙනෙහේ නිමා වේද දුක් දොරකඩින් හෙට දිනේ..//"

අහ.. තනියෙම කියන්න වෙන්නේ නෑ. මගේ ප්‍රියම්බිකාව සහ ටිනේජ් සෙට් එක ඉන්නවා සපෝර්ට් එකට..

ඊළඟට මගේ ආසම කෑල්ල..

"කඩු තුඩු මතින් යන්න කුර ගාව ගාවා.. හිනැහී දෙතොල් ඉරි තලා..
පෑ පුන් සඳක් නිසරු අහසේ පිපේවා.. කටු වැට උඩින් පායලා..//

දොඹ මල් කැලෑවේ.. බඹරුන් ගැයූ.. කවියක් වගේ ආදරේ.. " නවත්වන්න හිතෙන්නේ නැති නිසා මම තව වටයකුත් කියනවා..

"උඹ බොරුනේ කියන්නේ සිංදු කියන්න බෑ කියල" දෙවෙනි අයිය සභාව මෙහෙයවනවා.. ගාල්ලේ පුංචිගේන් ඔන්න මට තව තල්ලුවක්.. "ඒදණ්ඩ දිගේ පා පොඩිති නගා... කියල තියෙන එක කියන්නකෝ.." "ගංගාවේ ගීතය" මම ගත්ත කටටම කියනවා.. ෂා! නියමයිනේ කියල ටිනේජ් බ්‍රිගේඩ් එකෙන් අනුමැතිය ලැබෙන කොට සුx අයියා සින්දුව පටන් ගන්නවා..

"ගංගාවේ ගීතේ... ගොළුවී ගියා..දෝ.. 
ඔබ මා.. හමුවේ...
පෙම්බස් දොඩනා..යුගය නිමාවේ..//
ගංගාවේ.... ගීතේ.."

ඔය පටන් ගත්තට මට තමයි ඇදගෙන යන්න වෙන්නේ.. මැද කෑලි වල වචන මෙයාල දන්නේ නෑ.. සුවර්..

ඔබ මුව මඬලේ.. මුතු හිනා වගේ.. දිය සරැලි ගඟේ..  ගලනා රඟේ..//
මතකයේ වෙලී..... පැටලේ....
මල් බඹර පැතුම විලසේ..//
ගංගාවේ... ගීතේ...//

ඒදණ්ඩ දිගේ පා පොඩිති නගා.. නෙත් තුඩු අතරේ.. හමුවී..දොඩා..//
මා ලයේ සදා.. නොමැකේ...
අරවින්ද කැකුල විලසේ...//
ගංගාවේ.. ගීතේ......
ගංගාවේ.................................ගීතේ........."

සිංදුවේ අන්තිම හරිය යනකොට ලොකු අක්ක හිමීට නැගිටලා කුස්සියට යනවා.. තව ටිකකින් දුම් දාන කහට එකක් එක්ක හකුරු තව මොනා හරි කෑමක් සුවර්.. ඒ නැතත් ඔක්කොගෙම හිත් පිරිලා.. රාත්‍රිය තවම බොහෝ තරුණයි.. හරියට කපුගේ වගේම.. කවුද කියන්නේ ඔහු මිය ගිහිං කියල.. ඔහු තව දුරටත් සිංදු කියන්නේ නැතුවා විතරයි.. එකාතකින් ඒක හොඳයි.. මේ කියපු සිංදු ටිකවත් අහල ඇති වෙන්නේ නැතිකොට.. තව කියුවොත් කොහොම වෙයිද?

ස්තුතියි ගුණදාස කපුගේ මහත්මයා! ඔබට සුභ රාත්‍රියක්!

විශේෂ ස්තුතිය: ලිපියට නිමිත්ත සැපයු සඳුන් සෙවණේ චන්දන ගුණසේකර ට..