අද නොවැම්බර් නවය.. නොවැම්බර් කියන්නෙ අමතක කරන්නම බැරි මාසයක්.. එයිනුත් නොවැම්බර් නවය..
මචං..
උඹ ගැන ලියන්න හැමදාම හිතාගෙන හිටියා.. ඒත් ඒකට හිත හයිය නෑ.. අද උදේ ගමයා ෂෙයාර් කරපු ෆොටෝ එක දැක්කම කරන්ට් එකක් වැදුනා වගේ.. අදනම් කොහොම හරි උඹට ලියනවා.. ඔව්..උඹ..
Hey, Cadet, Come here! What is your name?
I'm Cadet NGCD Jayathilaka NRX 1134 sir!
Which intake?
I'm from 28th Intake sir!
Oho.. bloody 28's ah? You fuckers are bloody too smart neh? You will have nice time when you come to fleet, right.. From where are you?
I'm from Kandy sir!
Kandy? which school?
Vidyartha College, Sir!
Aha.. You played Rugby?
Yes Sir! I played Rugby during my school days.
What? But you looks a bloody baby.. he hee.. okay.. carry on!
Aye Aye Sir!
ඔව්.. බේබි.. ඒක තමයි උඹේ කාඩ් එක.. උඹට තිබ්බේ හුරුබුහුටි පොඩි එකෙක්ගේ පෙනුමක්.. 'සේහ්.. බලපන් බං මූනේ රැවුල වැවෙන්නේ නෑනේ.. නිවාඩු ගියාම ඉස්කෝලේ යන කෙල්ලෙක් දිහාවත් බලන්න බෑ.. ඇයි මල්ලි කියල තග දානවානේ..' උඹ කේකේඑස් වෝර්ඩ් රූම් එකේ ඉඳන් එහෙම හිනාවෙවී කියනවා මට මැවිලා පේනවා..
ඒත් උඹ අපේ ඉන්ටේක් එකේ හිටපු මහා හුඟක් ලොකු එකෙක්.. ඒ උඹේ දැනුමෙන්, හැකියාවෙන්, නිර්භීතකමෙන්.. ඒ ඔක්කොමත් එක්ක උඹේ වැඩ වලින්.. ඒකමයි උඹට ගමයා 'සකලඥාන' කියල වෙනම කාඩ් එකකුත් ගැහුවේ.. ඔව්.. ඒ කාඩ්ඩෙක උඹට ලෙසටම ගැලපෙනවා.. කැඩෙට් ගන් රූම් එකේදී රෑට බඩගිනි උනාම රෙඩ් හාට් අයන් එක අනිත්පැත්ත ගහල ඒක උඩ රොටි පිච්චුවේ උඹ.. අපිට හිතා ගන්නවත් බැරි විදියට ඉස්තරම් විදියට අපේ පලවෙනි ගෙට් එක නුවර එලිෆන්ට් වෝක් එකේ ග්‍රෑන්ඩ් ස්ටයිල් එකෙන් ඇරෙන්ජ් කරේ උඹ.. මතකද හේමා ගේ අම්ම නැති වෙච්ච වෙලේ? මාවත් දාගෙන නුවර ඉඳල උඹල තාත්තගේ ඩෙලිකා එකේ පිඹගෙන ගිහිං හේමා රට ඉඳල එන්නත් කලින් එතන ඔක්කොම ඇරෙන්ජ් කරේ උඹ.. එතකොට විතාරණ යා මැරුණු වෙලේ.. හ්ම්ම්.. අන්න ඒ වෙලාවට අපි බේබිලා.. උඹ අපිට පෙනුනේ යෝධයෙක් වගේ..
උඹට මතකද දවසක් අපි 'සබ්ටෙක්' එකේ ජංගල් කෑම්පින් ගිහින් ඉන්නකොට වවුනියාවේ කැලේක.. අපි දෙන්න ඩියුටි.. අනිත් උන් රෙස්ට්..තලෙයිමන්නාරම මුහුදට උඩින් පායාගෙන ආපු හඳ කටු අකුල් අස්සෙන් අපි දෙන්න එකාට එකා පිට දීල වාඩි වෙලා හිටපු ග්‍රවුන්ඩ් ෂීට් එකටත් වැටිලා තිබුන.... හීතල තුවක්කු බඳට බරදීල හිටියට අපි එක එකාගේ පිටේ නහර දිගේ දුවන ලේ අනිකාගේ පිටට දැනෙද්දී අපිට හිතලක් දැනුනේ නෑ.. ඒත් මේ මදුරුවෝ.. උඹ දන්නවා මම හිටපු ගමන් දඟලන්නේ මදුරුවෙක් විද්දම කියල.. ඒ වගේම මේ මදුරුවෝ විදිල්ල මට ඇලජික් කියලත් උඹ දන්නවා.. උඹ හිමිට පහත්වෙලා කැමා එකේ සාක්කුවෙන් මදුරු කොයිල් කෑල්ලක් අරං අවා මුවාවට පත්තු කරලා ළඟ ගහක අත්තක එල්ලුවා.. ඊළඟට අනිත් සාක්කුවෙන් සිද්දාලේප කුප්පියක් අරං 'ඉඳා මේකෙන් ටිකක් අත්වලයි මුණෙයි ගා ගනිං' කියල මට දුන්න.. ඒ මහා රෑ කටු කැලේදීත් උඹ 'සුදානම්'.. අදටත්.. ඔව්..අදටත්.. ගහක අත්තකට උඩින් හඳ පායලා තියෙන වෙලාවට.. මදුරුවෙක් කොහෙන් හරි ඇවිත් මට උඹව මතක් කරලා දෙනවා..
වාහන ගැන, කොම්පියුටර් ගැන, ඉන්ටර්නෙට් ගැන, පවර් පොයින්ට් ප්‍රසන්ටේෂන් ගැන, අලුත් ෆිල්ම්ස් ගැන විතරක් නෙවෙයි අලුත් වැල සයිට් එකක් ගැන උනත් අහගන්න අපිට මුලින්ම හිටියේ උඹ.. උඹ නිතර බිව්වේ වත් ගොඩක් බිව්වේ වත් නෑ.. උඹ වැඩියෙන්ම කරේ බීල පිස්සු කෙලින අපිව 'බැලන්ස්' කරපු එක.. අපි වෙනුවෙන් එදාට මුහුදට ගිය එක.. ඒත් උඹට හිතුන දවසට ටිකක් බිව්වම උඹ පට්ට ආතල්.. එදාට උඹේ 'සකලඥාන' කම උතුරනවා..
අපි 2IC ල කාලේ 46 සීරිස් ඩෝරා කමාන්ඩ් කරේ හෙන 'පොරවල්'.. ඉතිං උඹට OIC කෙනෙක් වෙලා ටික දවසකිම්ම 46 සීරිස් ඩෝරා එකක් කමාන්ඩ් කරන්න හම්බ උනා කියුවම බැචා ල විදියට අපිට හෙන ගැම්ම.. අපි දන්නවානේ පොර කවුද කියල.. ඒ කියන්නේ 'ඉහළිනුත්' දැනගෙන ඉඳල තියෙනවා උඹ කවුද කියල..
ඔව්.. එදා 2006. නොවැම්බර් 09 වෙනිදා වෙනකම්ම අපි උඹ ගැන ඒ විදියට සතුටිං ආඩම්බර උනා.. එදා වෙච්චි දේ ගැන ලියන්න මම දැනගෙන හිටියේ නෑ මචං.. මේ ඒ ගැන වෙන තැනක වෙන එකෙක් ලියපු සටහනකින් කොටසක්..
(මම මේකේ 'පණ්ඩිත' සර් ගැන නොලියුවා නෙවෙයි.. උඹව මතක් වෙන හැම වෙලේම 'පණ්ඩිත' සර්වත් මතක්වෙන බව කියුවා කියපං.. )
"It was around 1500 hrs on 9th November 2006 P 416 & P461 – two fast attack craft commanded by Lt ONMR Panditharatne & Lt NGCD Jayatilake, RSP came ashore after an extensive sea patrol off the Eastern coast of Chalai. These Officers-In-Command of the two craft were renowned to be very dedicated, fearless and experienced Fast Attack Craft (FAC) Commanders. With a very high sense of duty and responsibility they instructed their crew to prepare the craft for sea to face any unforeseen and urgent eventuality, before they left the craft at one of the piers in the Kankasanthurai Naval harbour.
No sooner they refreshed themselves and relaxed with two hot cups of tea at the wardroom, the ‘action alarm” prompted them back into their usual ‘sea rigs’, and off they bolted towards their Dvoras without delay. Having sailed and fought for the past many years they knew that every second mattered to the FAC that relieved them from patrol now at sea and involved in an ‘attack imminent’ situation. It was around 1630 hrs that P416 & P 461 joined the other FAC which were setting into battle formations to take on a cruising LTTE cluster of 10 – 12 attack craft and 03 suicide craft heading for KKS harbour from the then enemy held coast of Chalai.
The two battle hardened crews of P416 & P461 took up stations in the battle formation and all SLN FAC decided to take on the enemy head on before they closed in on KKS harbour where few ships with essential cargo for humanitarian missions and some military cargo were lying. If the explosive laden – suicide craft broke through the Naval defence line and cruised into the Naval harbour all hell would have broken loose. Then the SLN craft, sticking to their primary classic role as the first line of defence of Sri Lanka, decided to open fire at the enemy craft coming at them in full swing with suicides lined up couple of meters behind them. It was the sea tigers’ usual strategy to cover their deadliest weapon – suicide craft, from the Naval gunfire until SLN craft are hit & stranded with less or no manoeuvrability, with few guns operating effectively, and then unleash their deadly suicide craft. This is a threat which no Navy in the world has ever encountered in an open Naval combat with any kind of Naval force in the entire Naval history recorded so far.
In a Naval battle no commander of a vessel ever asks his comrade sailors to go forward, but takes them forward with him. He keeps his head up always despite the deadliness of the volume of fire projected at him from the enemy's heavy & medium calibre machine guns. He takes decisions standing in the line of fire with the last protection of Armour on an unfriendly medium – water. More importantly he is the last to leave the craft when everything fails, or usually will take the noblest manner of death as a captain of a Naval Warship going down with the sinking vessel. Such was the fierceness of a Naval Battle the Sri Lanka Navy fought for the past 3 decades to liberate this country from the clutches of LTTE barbarism."
මේ යුද්දේ උඹලට අලුත් දෙයක් උනේ නෑ.. කොටිම්ම.. ලෝකේ කිසිම නෙවි එකක් 'සුවිසයිඩ් බෝට්ටු' එක්ක යුද්ධ කරලා නෑ.. ඒත් ඒකවත් උඹලට අපිට අලුත් දෙයක් වුනේ නෑ.. අපි ඉගෙනගෙන තිබුනේ කොල්ලෝ ඉස්සරහට දාල පස්සේ ඉඳන් 'ඕඩර්' දෙන්න නෙවෙයි.. කොල්ලෝ ටිකත් එක්ක ඉස්සරහට ගිහිං යුද්දෙට මුණ දෙන්න.. නැවේ ජූනියර්ම එකාටත් බොඩි ආමර් එක දාල ඉවර උනාම තමයි OIC බොඩි ආමර් එක දාගෙන්නේ.. උඹේ crew එක මෙච්චර උඹට ලෙන්ගතු උනේ උඹ උන්ගේ හැබෑ නායකයා වෙච්චි නිසා.. උන් දැනගෙන හිටියා 'සර්ගේ' එක නහරෙක හරි පණ තියෙනකං උඹ උන්ව රකිනවා කියල..උන්ට විතරක් නෙවෙයි.. උඹත් එක්ක එකට යුද්දෙට ගිය අනිත් ඕනෙම එකෙක් දැනගෙන හිටියා උඹේ අන්තිම හුස්ම ටික තියෙනකං උඹ උන් එකෙක්ව වත් තනි කරන්නේ නෑ කියල..
As the sun set in the Northern seas of Sri Lanka on that fateful day, many lives went down, making the supreme sacrifice for their motherland. Lt Mudeep Panditharathne, NRX 0954, was always an honourable Officer and died a Naval Officer’s noble death when P 416 settled down in the Davy Jones's Locker (Seabed) off Thondamanaru, KKS and Lt Chinthaka Jayathilake, Commanding P 461 showed sheer courage and comradeship by attacking the advancing enemy fleet in an extraordinary feat of bravery. P 461 along with its Commander and crew went down fiercely protecting P416 which had lost its controls and was moving at a very low speed.
Lt Chinthaka Jayathilake was born on 13 November 1976, into a family of six where he had one elder sister and two younger brothers. Chinthaka had his education at Vidyartha College, Kandy where he excelled as a keen sportsman and represented Vidyartha in Cricket. He joined the Navy on 04 August 1997 as an Officer Cadet of the 28th Intake of the Naval and Maritime Academy. He was known for honesty, comradeship and above all bravery both by his contemporaries and seniors as well.
These valiant Officers had one thing in common - they considered dignity was more precious than life. They fought for freedom, comradeship, pride and honour and by many means they were unmatched to many of us who are among the living today. Three long years have passed without their valuable companionship yet the beautiful memories of these true heroic sons of our time will be deeply cherished in the hearts and minds of the grateful people of Sri Lanka.
Some gave all and all gave some
Some stood true for our land so true
And some had to fall…
When we always think of them
Let us think of all our liberties
And recall
That some gave all… (Sir Billy Ray Cyrus)
Photo credit goes to Cdr (SBS) Chatura Gamage of SL Navy
උඹ ගැන අදත් ආඩම්බරයි මචං.. ඒත් සතුට කියන තැනට ලොකු දුකක් හිස් බවක් එකතු වෙලා.. වයස අවුරුදු තිහක් වෙන්න දවස් හතරකට කලින්.. කාලයක් තිස්සේ පෙරුම් පුරලා හොරෙන් ලව් කරලා අන්තිමේ ගෙදරින් කැමැත්ත ලැබිච්ච කෙල්ලගේ අත ගන්න වෙඩින් එකට දවසුත් දාගෙන ඉද්දි.. ශරීරෙන් පුංචි උඹ යෝධයෙක් වගේ මහා පිම්මකින් පස්සේ අපිව දාල ගියා..
එදා උතුරේ මුහුදේ වෙඩි හඬින් අකම්පාල වෙච්චි මහා රලගෙඩි ඇවිත් කන්කසන්තුරේ හාබර් එකේ ගල් වැටි දිගේ ඔළුව ගහ ගහ මහා හඬින් හඬා වැටුනා.. උඹව හඟ ගත්ත පේදුරුතුඩුවේ මුහුද අපේ ප්‍රශ්න වලට දෙන්න උත්තර නැතුව වගේ සදාකාලේටම ගොළු උනා.. උඹල අම්ම, තාත්තා.. අක්ක, මල්ලිල.. එතකොට අර අහිංසක කෙල්ල.. උන් පොළොවේ හැපී හැපී ඇඩුව උඹ මැරුණ කියල විශ්වාස නොකර..
ඒත් උඹ.. අපේ ආදරේ, හිතවත්කම්, නෑකම්, යාළුකම් වෙනුවට 'සදාකාලික වීරත්වය' තෝරගත්ත.. ඔව්.. මැරෙන බව දැන දැන.. මැරෙන බව දැන දැන.. උඹ.. යෝධයෙක් වගේ.. අපි හැමදාම දැකපු අර මහා පුරුෂයා වගේ.. කන්කසන්තුරේ වරාය එහෙම නැත්නම් උතුරු මුහුදේ අපේ ආධිපත්‍ය විනාශ කරන්න ආපු ඒ මිලේච්ඡ සතුරු බෝට්ටු ඉදිරියට ගියා.. එහෙම වීරකම් හැමෝටම කරන්න බෑ බං.. අපි උඹට ආදරේ ඒකයි..
උඹට ජය!
මම කල්ලා...
