කලින් කියෙව්වේ නැතිනම් මුල් කොටස මෙතනින් කියවා එන්න
පිත්තල හන්දියේ හැමදාම දකින රතු එළිය වෙනුවට එදා කොළ එළියක් දැල්වෙමින් තිබුනා.. නොනවත්වාම රථය ධාවනය කල අසංක විහාරමහා දේවී උද්‍යානය අසල රථය නවත්වා සිඟිති උයන දෙස බලා සිටියා උද්‍යාන පල්ලන් කිහිප දෙනෙකු මිස ළමුන් කිසිවෙකුත් නොවූ එදෙස බලා සිටීමෙන් ඔහුගේ සිත සංසුන් වූවාද නොවූවාද ඔහුට වැටහුනේ නෑ. හදිසියේ නින්දෙන් ඇහැරුණු අයෙකු මෙන් එක්වරම සිය ජංගම දුරකතනය අතට ගත් අසංක එහි බොත්තම් කිහිපයක් තද කලා.
"යස් මිස්ට අසංක" සිය කාර්යාල හිතවතියගේ ලෙන්ගතු හඬින් නම් ඔහු පියවි සිහියට ආවා.
"මේඛලා.. මං හදිස්සියේ පොඩ්ඩක් එළියට ආවා.. අද අර අළුතෙන් ට්‍රේනි ගර්ල් කෙනෙක් ආවානේ මට.. ඒ ළමයට ඉඳගන්නවත් කියන්න බැරි උනා හරියට.. පොඩ්ඩක් බලනවද ඒ පැත්ත.. අයිටී ඉන්ඩක්ශන් එකටයි. සේෆ්ටි ඉන්ඩක්ශන් එකටයි බලල යවන්න.. මීල් රූම් එකටත් ඩීටේල්ස් දෙන්න ප්ලීස්.. නිකං ඉන්නවනම් කියවන්න අපෙ පොලිසි මැනුවල් වගේ කොමන් ඩොකියුමන්ට් දෙක තුනක් දෙන්න.. ජොබ් එකට අදාල දේවල් මොකුත් දැම්ම කියන්න යන්න එපා.. මං තව ටිකකින් එනවා..ඩූ ඉට් ෆො මී ප්ලීස් මේඛලා"
"විත් ප්ලෙශර්.. ශුව මිස්ට අසංක.."
"තෑන්ක්ස් අ ලොට්.. බායි"
නිදහස් වුනු අසංකගේ සිතට එකපාර මතක් උනේ සමන්මලී ඇවිත් බුලත් අතත් දීල දණ ගහල වැඳපු විදිය.. මීට කලින් අසංකට ගෑණු ලමයෙක් වැඳල තිබුණෙ ජීවිත කාලයටම දෙපාරයි.. ඒ වෙන කවුරුත් නොවෙයි අසංකගෙම නංගී.. පළවෙනි පාර රට යනකොට විවාහ වෙලා හිටපු නැති නංගී යන්තම් පහත්වී තමාට වැන්ද බවත් ඉන් වසර කිහිපයකට පසු අසංකගේ වැඩි වියදමකින් පැවැත්වූ ඇගේ විවාහය දවසේදී නොරටක සිට පැමිණ සිට තමාට ඇය බුලත් හුරුලක් දී දණගසා වැන්ද බවත් අසංකට මතක තිබුණි. ඊට අමතරව ඔහු හිත යටින් වැඳුමක් බලාපොරොත්තුව සිටි දිනයක්ද විය.. බොහෝ කලකට පෙර කියවූ එක්තරා පොතක කුලවමියක් සරණ බැඳ යනදින තම අතගත් මනාලයාගේ දෙපා නැමදි වගක් සටහන් වී තිබිණි. එහෙත් කිශානී හෝ ඇගේ පවුලේ වැඩිහිටියෙකු ඒ පොත කිසිදිනෙක කියවා නැතිබව පමණක් එදින අසංකට පසක් විය..
අරමුණකින් තොරව වාහනයෙන් බැසගිය අසංක පාර මාරු වී ෆාමසියකින් ග්‍රයිප් වෝට බෝතලයක් හා තවත් බිළිඳු නිශ්පාදන දෙක තුනක් මිළදී ගෙන හැකි ඉක්මණින් නැවතත් තම කාර්යාලය වෙත වාහනය ධාවනය කරන්නට විය.
*******************************
සමන්මලීට කාර්යාලයේ වැඩ අමාරු නොවූවාද නැත්නම් අමාරු රාජකාරි ඇයට නොපැවරූවාදැයි කිසිවෙකුට ගැටළුවක් නොවීය.. රුපියල් විසිපන්දහසක් වූ ඇයගේ 'ට්‍රේනින් පඩිය' ඇයට සහනයක් වූ බවත් ඇය සතුටින් රාජකාරී කරන බවත් හඳයා පැවසූවත් ඊට පෙර සිටම එය අසංකට දැනී තිබිණි. පළමු වැටුප ගත් දින ඇය අසංකට වතුර රස්නෙන් තබාගෙන පානය කල හැකි ආකාරයේ අලංකාර බඳුනක් තෑගි කලාය.
'මොකටද වියදම් කරේ අපරාදෙනෙ.. ඔයාගේ වියදමට ඉතුරු කර ගන්න.. වැඩ ටික ඉක්මණට අල්ලගෙන ජොබ් කන්ෆමේශන් එක ගන්න ට්‍රයි කරන්න.. ඒක තමයි වැදගත්' පණ්ඩිත වාක්‍ය පැවසූවද ඇය කෑමට ගිය පසු එය දෙතුන් වරක් කරකවමින් බලා මේසයේ කොණක තබමින් එහි හැඩ බලන්නට අසංක අමතක කලේ නැත. 'මේක තියෙනවනම් පොඩි මැට් එකක් ගන්නවෙයි' ඔහුට සිතුණි. එසැණයකින්ම ඇය ආපසු එනු ඇතැයි සැක සිතුණු නිසාදෝ කඩිමුඩියේ නැවත ජෝගුව ඇසුරුමට එබූ අසංක එය ඇසුරුම පිටින්ම මේසයේ නොගැලපෙන කෙලවරක තබා තම කොම්පියුටරයට මූණ ඔබා ගත්තේය.
පසුදින අසංක කාර්යාලයට පැමිණෙන විට ලස්සන පොඩි මැට් එකක් උඩ ඒ නිල්පාට ජොග්ගුව තබා මද රස්නයෙන් යුතු උණු වතුර එකක් එහි පුරවා තිබිණි. තම කාර්යාල මේසය වෙනදාට වඩා පිළිවෙලකට අස්පස් වී ඇති බවක් අසංක දුටුවද ඔහු වඩාත්ම පුදුම වූවේ තමා පෙරදින මේ ජොග්ගුව තබා ගැලපේයැයි සිතූ ස්ථානයේම අද දින එය තිබෙනු දැකීමෙනි. එදිනවත් ඉන්පසු ගතවුණු සිව් මසකට ආසන්න කාලය පුරාවත් අසංක මේ පිළිබඳව සමන්මලීගෙන් විමසීමක් නොකල නමුදු එදින උදය වරුවේ සමන්මලී කිහිප සැරයක් තමන් දෙස බිය සැක මුසු ලෙස හොරෙන් හොරෙන් බලනවා අසංකගේ ඇස ගැටිණි.
මේ අතරතුර දිනෙක තම විවාහයේ තුන්වන සංවත්සරයත් පුතුගේ පළමුවන උපන් දිනයත් ලඟ ලඟ දින දෙකක යෙදී තිබුණු හෙයින් අවස්ථා දෙකම අළලා විශේෂ සාදයක් කිශානී විසින් සංවිධානය කරන ලදී.. අසංකගේ අදහස වූයේ ළඟම හිතවතුන්ට නිවසට ආරාධනය කොට කෑමක් පිළියෙල කිරීම වුව 'පැමිණෙන අයගේ පහසුව තකා' කිශානී විසින් එය කොස්වත්තේ පිහිටි උත්සව ශාලාවකට පවරන ලදී. ඒ සමගම ගෙට ගෙවදීමට පෙර සිට අසංක සිතා සීටි පරිදි තුන් වේල් පිරිතක් කියා හාමුදුරුවරු දෙතුන් නමකට හීල් දානයක් දීමද යටත් පිරිසෙයින් තව වසරකින් කල් ගියේය.
මහ රෑ ඒසී කල හෝටල් කාමරය තුල පැවති උත්සවයේ බිලටත් වඩා අසංකට දරා ගත නොහැකි වූයේ.. අසනීපයෙනුත් සිටි පොඩි එකා මරහඬ දී අඩන්නට පටන් ගැනීමයි.. කිශානීගේ මවට කෙසේවත් මේච්චල් කරගත නොහැකි වූ පොඩ්ඩා වාසනාවකට හෝ අවාසනාවකට 'හඳයා' හා බිරිඳ සමග පැමිණ සිටි සමන්මලී තුරුලේ සැනහෙමින් නිදන්නට වීම අසංකට කෙසේ වෙතත් කිශානිටනම් බොහෝ සෙයින් සතුට ගෙනා බව පෙණුනි. සාදයේ තවත් අතුරු ඵලයක් ලෙස පසුදිනම අසංක නුගේගොඩ දඹදිව චාරිකා සංවිධානය කරන ආයතනයට කතා කොට 'හදිසි අවශ්‍යතාවයක්' නිසා අත්තිකාරම් බැඳ වෙන්කර තිබූ ටිකට් පත් දෙක කැන්සල් කරන ලෙසත් අත්තිකාරම් මුදල් ඉදිරි චාරිකවක් වෙන් කිරීම සඳහා යොදා ගන්නා ලෙසත් උපදෙස් දුන් අතර අම්මාට කතා කොට නුගේගොඩ ආයතනය විසින් සංවිධානය කර තිබූ මෙවර ගමන ඉන්දියාවේ කලබල නිසා අවලංගු කර ඇති බවත් ගමන යන දිනය ඉදිරියේදී තමාට දැනුම් දෙන බවත් පැවසූවායැයි සම්‍යක් සත්‍යයක් ප්‍රකාශ කලේය.
සාදයෙන් පෙර හා පසුවද කිශානී 'කිශානී' ම වූ අතර අසංක, අසංක වෙනුවට 'ප්‍රභාත්' විය.
සඳුදා සහ අඟහරුවාදා බැංකොක් හී සූදානම් කර තිබූ වාහන ආනයන කරුවන්ගේ ලෝක සංසදයේ වැඩමුළුවට සහභාගී වන ලෙස ඉහළින් ලැබුනු දැනුම්දීමට කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් දැක්වීමට අවස්ථාවක් මෙවර අසංකට නොවීය. පසුගිය මාස හය තුල තමා දෙවරක්ම මෙවැනි 'කැට' නොයෙකුත් හේතු ඉදිරිපත් කරමින් වෙන අයට 'පාස්' කල බව පමණක් ඔහුට සිහිවිය. ගමන ස්ථීර කිරීමෙන් පසු ඉරිදා හවස ෆ්ලයිට් එකට ටිකට් එක පවා කිශානි සිකුරාදා හවස එනවිට ගෙදර ගෙනැවිත් තිබිණි. කාර්යාල කාමරයෙන් පිට රාජකාරීවලදී වෙනදා නොතිබූ මොකක්දෝ කම්මැලි කමක් දැන් තමා පසුපස එන බව අසංක තේරුම් ගෙන සිටියත් ඒ ගැන වැඩිදුර සිතන්නට ගියේ නැත. කලයුතු විශේෂ රාජකාරීයක් නැතුවද සිත රවටා ගැනීමට ඔහු ඉරිදා උදය වරුවේ කාර්යාලයට ඒමට සිතා ගත්තේය.
********************************
ඩෙනිම් කලිසමට නිල්පාට කොටු වැටුණු සැහැල්ලු කොට්න් කමිසය හොඳින් ගැලපුණි. වෙනදාට බොහෝ විට අමතක වන 'රෝයල් මිරාජ්' සෙන්ට් එක එදා අසංක ටිකක් වැඩිපුරත් එක්ක ගල්වා ගත්තේය. අසංක ඔෆීස් එකට එනවිට අට හමාර පසුවූවා පමණි. මද රස්නය රැගත් උණු වතුර ජොග්ගුව මේසය මත සිහින් දුම් රැල්ලක් මුදාලමින් තිබුණි.
"ගුඩ් මෝනින් සර්"
කාමරයේ කෙළවර ලිපිකරු මේසය අසල උඩවැඩියා මලක් පිපී ඇත. මොහොතකට අසංකට ඇස් ඉවතට ගත නොහැකි විය. සාරිය වෙනුවට ගවුමක්.. බැඳපු කොණ්ඩය වෙනුවට පිට මැදට කඩල දාපු කැරළි කොණ්ඩයක්.. පළපුරුදු කෙනෙකු මෙන් ඇඳුම මැච් කරල ගාල තියෙන තොල් ආලේපනයක්.. හැබැයි අර ලස්සන දිලිසෙන මුව ඇස්..
"මෝනින්.. අද සමන්මලී ගොඩාක් වෙනස්.."
කුහකයෙක් වෙන්න හොඳ නෑ..
"ලස්..සනයි.." මොහොතකට අසංක අසංකම උනා.
"සර්ත්.. තැන්කියූ සර්.." සමන්මලීත් ඒ ටික කියා ගත්තෙ අමාරුවෙන්..
වෙනදා වගේ ලැප් එක දිග ඇර ගත්තත් අසංක ඒ දිහා බලනවට වඩා කරේ මේසෙ උඩ තිබ්බ කොලයක් කුරුටු ගාන එක.. සමන්මලී කොයි වෙලේ හෝ තමුන්ට ඇමතුමක් ලැබේයැයි විමසිලිමත් වෙමින්ම යම් දත්ත වගයක් කොම්පියුටරේට කවමින් සිටියා..
අඩුම තරමින් ඉදිරි පැය තුනක් හෝ හතරක් මේ දෙය මෙයාකරයෙන්ම සිදු උනා.
"සමන්මලී විශේෂ වැඩක් නැත්නම් දැන් යන්න.. මාත් තව ටිකකින් යනවා. ෆ්ලයිට් එක රෑ අටට.. හෙට අනිද්ද දවස් දෙකේ ඔයාගේ ස්ටඩීස් මොනව හරි තියෙනවනම් කර ගන්න.. මතක ඇතුව ට්‍රේනින් රෙකෝඩ් එක අප්ඩේට් කරන්න.." තව මොනවද මොනවද උපදෙස් ටිකක් දුන්නට පස්සේ සමන්මලී පුටුවෙන් නැගිටල අසංක ලඟට ආවා.
"සර් එහෙනම් මං යන්නම්.. මං ආවට පස්සෙ සර් පිටරට යන පළවෙනි දවස.. බුදු සරණින් එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහින් එන්න" එක්වරම මේසය වටෙන් පැමිණි ඇය අසංක පාමුල දණ ඔබා වැන්දා..
පුටුවෙන් නැගිටුනේ ඉඳං හිටිය අසංක නෙවෙයි.. බිමට නැමුණු අසංක දෙවුරෙන් අල්ලා සමන්මලීව සිටෙව්වා.. ඇගේ උරපතු දිගේ ගෙල දෙසට ඔහුගේ අත් ගමන් කරා.. ඇගේ සිහින් ගෙල වටේ එක්වුණු අසංකගේ දෑතේ මහපට ඇඟිලිවලින් ඒ නිකට ඔසවනු ලැබුවා.. දෙයියනේ ඇස් දෙකේ කඳුලු.. දින දෙකකට වෙන්වන තම ස්වාමියා වෙනුවෙන් සේවිකාවකගේ නෙතකට උනන කඳුලු වලට වඩා වැඩි බරක් ඒ කඳුලු වල අසංක දැක්කා..
සමන්මලීගේ ගෙලට ඒ නිකට ඔසවා තබාගෙන ඒ ඇස් අසංකගේ ඇස් වෙත රඳවා තබා ගත හැකි වූ විට අසංකගේ නැවත ඇගේ උරපතු දිගේ දෙ අත් ගොබ සොයා ගියා.. ඉන්පසු නැවත උරපතු වෙතත් එතනින් පිට දිගේ මදක් දුර පහලටත් ගමන් කල ඒ අත් විදුලි වේගයකින් මෙන් එක්වරම සමන්මලී අසංක වෙත ඇද ගනු ලැබුවා.. මෙතෙක් සිහිනෙන් පමණක් රසවිඳ තිබූ රසවත් පළතුරක් ලෝකයේ කොහේදෝ කොණක තිබී තමන් අතට හැබෑවටම පත් වුනාක් වැනි හැඟීමකින් අසංක ඒ දුර්ලභ වූ පළතුර පරිස්සමින් සිප ගත්තා.. වායු සමීකරණය කර තිබූ ඒ සීතල කාමරය තුල මෙතෙක් තමා පැතූ ඒ සදාතනික උණුසුම අසංකට දැණුනා.
ගතවූයේ නිමේශයකටත් අඩු කාලයක් විය හැකියි.. අසුරු සැණකින් තම අත් ගොබ වලට මැදිවී පොලොවෙන් ඉහලට එසවී සිටි සමන්මලීවත් රැගෙන අංශක එකසිය අසූවක කෝණයකින් ආපසු හැරුණු අසංක තම දෑතට එවලේ අසුවූ තමා පැතූ ලෝකය මෙතෙක් තමා වාඩිවී සිටි පුටුව මත හෙලුවා. රැගෙන යාමට කිසිවක් නොවූයෙන් හිස් අතින්ම කාර්යාල කමරයෙන් පිටවී අසංක ද ප්‍රභාත් ද නොවූ ඔහු තම රථය වෙත පැමිණ හදිසියෙන් මෙන් ඔෆීස් පාක් එකෙන් පිටතට රථය ධාවනය කරා..
********************************
සමන්මලී.. 'මට ඒ නමින් කතාකලේ ඔහු පමණයි.. අනිත් අයගෙන් වසන් කිරීමට උත්සහ කල ඒ නමින් ඔහු අමතද්දී මං ඒකට කැමති උනේ ඇයි' ඇයට කිසිවක් සිතා ගැනීමට නොහැකි උනා.. ඇය වැඩිදුර කිසිවක් සිතුවේත් නෑ.. සුළු වෙලාවකට ලද ඒ උණුසුමෙනුත් කිසිදා සිහිනෙන් හෝ වාඩි වීමට උත්සාහ කල මෙම පුටුවේ වාඩිවී සිටින මේ අහම්බයෙනුත් ඇය විකසිත වී සිටියා.. ඇස් එකලස් කරගත් මොහොතේ ඒ මේසය මත වූ කටු සටහන් ගොන්නේ ලියා තිබුණු මේ පද වැල් සමන්මලීගේ නෙත ගැටුනා..
නේරංජන දිය රැළි මත
බිඳී යයි ඇසළ පුරහඳ
කිරිපිඩු ගෙන මග නොබලන් සුජාතාවනි...
මම කොහොම නික්ම එන්නද ගිහි ගෙයට නොපැරදී...
සියක් පෙර නිමිති දැක ඉපදෙමින් මැරි මැරී...
කල්පයක් තවත් ඉවසා අපි පුරමු පාරමී...
කන්ථකද විකුණු මුදලින
සාරි දෙක තුනක් අරගෙන
සාද දා නටා සූ සැට සිල්ප දක්වනා...
නළඟන නිසා නොවේ රාහුල නමින් නවතිනා...
ගම පුරා හැදුනු නිබ්බුත
අසා කළකිරී තැවෙමින
බාවනා වඩා මගඵල ලබන්නට බැරී...
කැණිමඩලට උරදෙමි තුරුලේ සුවය හිමි නැතී...
**** නිමි ****
****************************************
නිධාන කතාව
නුවර එලිෆන්ට් වෝක් හෝටලයෙදි 2002 වසරේදි වරක් පැවැත්වුණු සාදයක් අතරතුර ඝෝශාකාරි සංගීතය මැද්දේ එවකට පේරාදෙණිය වි.වි. අවසන් වසරේ ශිෂ්‍යයෙකු වූ මා අතිජාත මිත්‍ර ජයවීර බණ්ඩාර පේපර් සර්වියට් එකක යමක් කුරුටු ගාමින් උන්නා. මද වේලාවකින් මා ඇමතූ ඔහු 'මේක කියවලා බලපං ඔය මට ඊයේ රෑ හිතට ආපු අදහසක්' කියා ඉහත ගීතය අඩංගු පේපර් සර්වියට් කැබැල්ල මගේ අතට දුන්නා. පළමු වර කියවීමේදීම එහි අර්ථයත් පද ගැලපීමත් නොමැකෙන ලෙස මගේ හිතේ සටහන් වුණා. වරෙක මෙම ගීතය 'කපුගේ' ලවා ගායනය කරවීමට අප කතිකා වුවත් ඒ සඳහා අවස්ථාවක් ගැනීමට නොහැකී වූ නිසාත් කපුගේ මහතා ගේ අකල් වියෝව නිසාත් එය මෙතෙක් පද රචනයකට පමණක් සීමා වුණා.
ගීත රචනයෙහි මෙන්ම තොරතුරු තාක්ශණයේද කෙළ පැමිණියෙකු වූ මොහු මා කොම්පියුටර් ගැසීමට ඉගෙන ගැනීමටද පෙර පටන් බ්ලොග් ලියන්නෙක් වී සිටියා.. පේරාදෙණිය වි.වි. තේමා ගීතය ලෙසත් සයන්ස් ෆැකල්ටියේ තේමා ගීතය ලෙසත් දැනටත් භාවිතා වන ගීත දෙකත් තව ඉතා අලංකාර ගීත හා පබැඳුම් කිහිපයක් සමග මේ පබැඳුම ද ඔහුගේ මෙම බ්ලොග් සටහනෙහි ඇතුලත් වෙනවා.
රාජකාරී කටයුතු වලට මුල් තැන දෙමින් නිර්මාණකරනයෙන් බැහැරව ඉන්න ඒ අති දක්ශ නිර්මාණශීලී මා මිතුරාට නැවත බ්ලොග් අවකාශයේ සැරි සැරීමට සිත් පහල වේවායි අවසන් වශයෙන් ලියා තබමි.
