කරන්ට් නැතුව මොන රව්ටර්ද මහත්තයා? බ්ලොග් පුනර්ජීවන සම්මන්ත්‍රණ මාලාව අංක දෙක සහ හදවත්ගලනය- Welcome me back to blogging..!

අන්තිම පෝස්ට් එක දාලා තියෙන්නෙ 2022 ජනවාරි 11 වෙනිදා.. ඒකත් අපේ දෝණියැන්දාගේ එකක්. හරිවිදියට බැලුවොත් මගේ ඉස්ටැයිල් එකෙන් අන්තිමට පෝස්ට් එකක් දාල තියෙන්නේ 2021 ජූනි 8. අවුරුදු එක හමාරකින් මේ ආසාවෙන් බ්ලොග් සටහනක් ලියන්න අරන් තියෙන්නේ.. ඒකට හේතු ගොඩයි. 

පළවෙනිම හේතුව තමයි මාතෘකාවේ අන්තිමට තියෙන 'හදවත්ගලනය'.. මම දන්නේ නෑ මේ වචනේ කලින් කොහෙවත් ලියවෙලා තියෙනවද කියලා. හැමෝම කතාවෙන බුද්ධිගලනය නම් නිතර දකිනවානේ. පුද්ගලිකව ඔය බුද්ධිගලනය කියන එකට මගේ මරාසාද් විරෝධයක් නැති නිසා මම ඒක ගැන ඒ හැටි වද වෙලා නෑ. බුද්ධිය හා හැකියාව කියන්නේ මිළ කලයුතු සම්පතක්. ඒකට නිසි වටිනාකමක් ලැබෙනකම් ඒක මාකට් කරන්න ඕනි. 'නිසි වටිනාකම' කියනෙකට පරිවාර එක්ස්ප්ලනේශන් ගොඩයි. නිසි වටිනාකම පුදගලයාට, අවස්ථාවට කාලයට අනුව වෙනස් වෙනවා. බුද්ධිය තියෙන එකා ඒක තමන්ට ගැලපෙන විදියට යොදාගන්න එහෙට මෙහෙට ගලනව.. ඒක වැලැක්විය හැකි හෝ වැලැක්විය යුතු දෙයක් නෙවෙයි. වළක්වන්න ඕනිනම් කරන්න ඕනි තමන්ට ඕනි බුද්ධියට නිසි වටිනාකම දෙන එක. ආ.. ඒ ඇති. හැබැයි 'හදවත්ගලනය' ඊට වඩා හැඟීම්බරයි..

Tee Pee Camp site එක අසළින් නිසොල්මනේ බරට ගලන කැළණි නදී හදවත

ඊයේ අපි පුංචි හමුවක් දාගත්තා.. ඒකට දාපු අන්වර්ථ නම තමයි ඔය බ්ලොග් පුනර්ජීවන මොකක්ද එක.. ඒක නිදහස් සිතුවිළි (නො)ලියන එහි සම කතෘ සම්මානනීය බ්ලොග් රචක රවී වීරසිංහ මහතාගේ නිදහස් සිතේ එවලේ ඇතිඋන සිතුවිල්ලක්. හැබැයි ඒකේ ඇත්ත අරමුණ වෙන එකක්.. ඔය අරමුණත් එක්ක මම ඔය හමුව ගැන අපේ ගෙදර උන්දාට කියුවේ මෙන්න මෙහෙම..

"අන්න අරූ.. අපේ ***යා.. ඌ පවුලත් එක්කම ලංකාව දාල යනව.. අම්මප මට මගේ සහෝදරයෙක් රට දාලා යනවා කියල ඇහුවට වඩා දුකයි" ඔය ඇත්තම කතාව.. ඒක අහපු අපේ උන්දාට මට වැඩිය දුකයි. මම එහෙම ලේසියෙන් ඔය වගේ දේවල් ගැන දුක් වෙන්නේවත් වෙනත් ඉමෝශන්ස් එළියට දාන්නෙවත් නෑ කියල අපේ උන්දා දන්නව. ඒ නිසාම උන්දා කිසිම බාදා කිරීමක් නහයෙන් ඇඬිමක් දුක කීමක් නැතුව ගමනට අනුමැතිය දුන්නා. නැත්නම් හොම්බ බිම ඇනිලා පවුල පිටින් යන ඔය වගේ ගමන් පවා අතිශයින් සීමා කරලා ඉන්න මේ කාලෙ තනියෙන් යන්න දාන රික්වෙස්ට් ලේසියෙන් ඇපෘ වෙන්නේ නෑ. 

මම මෙතන උගෙ නම දාන්නේ නැත්තේ තාම ඒකා දරුවොත් එක්ක ලංකාවෙන් පිට උනේ නැති නිසා. ඒත් ළගින් ඉන්න ඔක්කොම වගෙ ඉතින් කියන්නේ කවුරු ගැනද කියලා දන්නව. ඌට මේ දවස්වල අධික වැඩ. සෙල්ලමක්‍ යැ ඉගෙනගන්න දරු මල්ලොත් එක්ක ගහෙන් ගෙඩි එන්නා වගේ එකපාරට එහෙම රටකින් රටකට සංක්‍රමණය වෙන එක? මට නම් කියද්දිත් ඔලුව රිදෙනවා. ඒක නිසා දන්න එකෙක් උනත් කවුරුවත් ඌව මේකෙ මෙන්ශන් කරන්න එපා ඉතිං. කෝල් කරලා දුක කියලා අඬන්න තියාගන්නත් එපාල :) ඔය ඔක්කොම අවු අස්සේ තමයි ඊයෙ ඌ ඔතනට ආවේ.. ආවා විතරක් නෙවෙයි.. සුපුරුදු පරිදිම අපේ කන්කරච්චල් සමසිතින් ඉවසලා, ඒ හැම එකටම බොක්කෙන්ම සහබාගිවෙලා, හැම එකා ගැනම වෙනදා වගේම අවදානෙන් ඉඳලා, අපිට අමතකවෙන සිංදුවල වචන මතක් කරලා දීලා අවසානේ මාතලී රාජකාරියත් අකුරටම ඉස්ට කරගෙන තමයි කොල්ලා දවස නිමා කරේ. ඒක පුදුම හැකියාවක්..

ඇත්තටම ***යා හරිම හිත හොඳ කොල්ලෙක්.. ඔව්. තාම කොල්ලෙක් කියන්න පුලුවන් බය නැතුව. උගෙ සහ උගෙ පවුලගෙ තියෙන සුදුසුකම් වලට මේ ලංකාව දාලා යනවානම් යන්න ඕනෙ හැටි කල්.. හැබැයි ඌ එහෙම ගියේ නෑ. උගෙ 'හිත' තිබ්බේ මෙහෙ.. මේ පොළොවේ. ඌ මං දන්න තරමින් ආත්මාර්ථකාමියෙක් නෙවෙයි. ඉන්න පුලුවන් අන්තිම මොහොත වෙනකං කාගෙන මෙතන හිටියා. අවසානයේ වගකිවයුතු සැමියෙක් තාත්තෙක් විදියට ළමයින්ගේ අනාගතේ ගැන තීරණයකට එන්නම වෙන බිත්තියට තල්ලු වෙනකම් ඌ ලන්කාව ගැන සුබ හීන දැක දැක වචනයෙන් ක්‍රියාවෙන් ඒකට දායක වෙමින් මෙතන හිටියා.. අන්න ඒක තමයි උගෙ වටිනාකම.. උගේ වටිනා හදවත.. අන්තිමේ හදවත පස්සට දාලා බුද්ධියට ඉඩ දෙන්නෞඋට සිද්ධ උනා. උගෙ බුද්ධිය මෙහෙන් ගලන එක මට ප්‍රශ්ණයක් නෑ.. ඒත් ඒ එක්ක උගෙ හොඳ මිතුරු හදවත ගලන එක තමයි දරාගන්න අමාරු..! 

ජයවේවා මචං.. කල්පනාවෙන් වැඩටික කරගෙන දරු මල්ලොත් එක්ක ගිහින් පරිස්සමෙන් හිටපල්ලා.. උඹලට වරදින්නේ නෑ..!

                                      ****************************************** 

කොච්චර ඉමෝශනල් උනත් ඉතින් බ්ලොගාල සෙට් එකක් එකතු වෙනවා කියන්නේ ඒක වෙනම ආතල් එකක්. සතියකට කලින් සිරිබිරිසාගමනයට කට්ටිය එකතු උනු අපේ තට්ටයා මහත්තයාගේ ටී පී ද කෑම්ප් සයිට්ටෙක  තමයි ඊයෙත් මේ හමුවට යොදාගෙන තිබුනේ.. ඒ තරමට ඒ පරිසරේ මේ වගේ දේකට ගැලපෙනවා සහ හිතට වැදිලා තිබුණා කට්ටියගේ.. ඒ වගේම කොළඹින් නුවරින් සහ නුවරෑළියෙන් මෙතන ආපු හැමෝටම සමෝසමේ ළඟාවෙන්න පුලුවන් දුරකින් වීමත් විශේෂ වාසියක්. එයිටාමතරව තට්ටයා මහතාගේ සිනා පිරුණු ලස්සන මූණත් එක්ක පිදෙන ආගන්තුක සත්කාර, අපේම එකෙක්ගේ තැනක අපිට අපි විදියටම ඉන්න පුලුවන්ය කියන හිතුවිල්ලත් කැළණි ගඟේ හීතල වතුර ටික වගේම හිතට සනීපයි.

පාන්දර තුනට එලාර්ම් එක තියලා දෙකයි පණහට නමියගෙ කෝල් එකෙන් ඇහැරෙන්න උනු නිදි නැති නිදි මහත්තැන් උයාගෙන ආපු සුදු කැකුලු හාලේ බත් ටිකටයි තැලි කොල ඇඹුලටයි කොළොම්පුරේගේ අම්ම උයල එවපු කිරිම කිරි රහ හාල්මැස්සො හොද්දයි නමියාගෙ ගෑල්ලමයා ආදරේ දාල හදලා එවල තිබ්බ පොල් සම්බෝලෙයි හරි අපූරුවට ගැලපුනා. කැළණි ගඟ ඉවුරේ ඊශ්‍රායෙල් සීමාවේ ගස් හෙවනේ තට්ටයා මහතාගේ නවීන පන්නයේ යකඩ පැලේ ඉඳගෙන ගත්ත ඒ හීල සෑහෙන කාලෙකට අමතක වෙන එකක් නෑ.. ඔය අතරතුර ආගිය කතා අතරේ වෙච්චි අටෝරාසියක් රස කතා කියන්නම ඕනි උනත් කියාගන්න බෑ, අඩුම ඔය ඊශ්‍රායෙල් පලස්තීන කතාවවත්. මොකද රවී අයියා මට ලියන්න අවසර දුන්න කතන්දර දෙක තුනට ඔය ඊශ්‍රායෙල් පලස්තීන බෝඩරේ අයිති නෑ. ඒක ලියන එක එයා බාර ගත්තා.

ඊළඟට එළඹුනේ කිතුල්ගල සිරිල් අයියාට එදිරිව කොත්මලේ විමල් අයියාගේ නඩුව.. නඩු නිමිත්ත තමයි දෙන්නම එකතුවෙලා රා බෝතල් තිහකට වැඩිය හක්බෙල්ලාවකට එකතු උන අහිංසකයෝ සෙට් එකකට පෙවිම. ඇත්තටම නඩුව ඒක නෙවෙයි. නඩුව දාලා තියෙන්නේ හක්බෙල්ලාවක උගුඩුවෝ.. මීට පස්සේ රා බීම සම්බන්දව උන්ට තියෙන චෝදනා නරක නාම ඔක්කොම ඒ ඉළංදාරීන්ගෙ නමට හරවලා උංට වෙච්චි අසාධාරණේට සාධාරණයක් කරලා දෙන්න කියලාලු. තම්බපු මඤ්ඤොක්කා, පොල් සම්බෝල එක්ක එවලේ රත් කරලා ගත්ත උදේ උයාගෙන ආපු දුවන පුහුල් කලු කරිය එක්කම සෙට් වෙනවා නම් රා බීලා නරක නාමයක් නෙවෙයි අච්චු කරත් කමක් නෑ කියලාලු අර ඉළංදාරීන් නම් කියන්නේ. අනේ මංදා ඕවානම්. මම නම් අහිංසකයි කෙට්ටුයි. 

සමහරු නම් සබන් නැතුවම නෑවා.. කවුද අහන්න එපා.. 

ඔය අතරේ වෙච්චි රස කතාවකින් එකක් කියන්න බොහොම අමාරුවෙන් අවසර ගත්තා මම නඩේ ගුරාගෙන්. ඒක මේ අපේ තට්ට මහත්තයාට වෙච්චි පොඩි අකරතැබ්බයක් හිටං. ආශ්‍රය කරන කවුරුත් දන්නව වගේ උන්දා හෙන උනන්දුවානේ.. අනික යොදුන් හතක් කැලේ ඇතුලට වැදිලා උන්නත් බ්ලොග් එක ලියන්නයි කියවන්නයි ඕනි නිසා කැලේ ඇතුළට ජංගමයට සිග්නලුත් නැති නිසා උන්දෑට ඕනි උනා අරඹේ ඔය අයිනේ කෑම්ප් සයිට්ටෙකට රවුටරයක් හයි කරගන්න. ඉතිං ඩෑලොග් අනාගතේ අදයි ඔපීසියේ ලොකුම මහත්තැන් ලගේ ඉඳලා කොළඹ ඔපීසියේ පියන්ට එනකං කතා කරලා අන්තිමේ උන්දැට පුලුවන් උනාලු 'ටෙක්නිකල් ඔෆිසර්' කෙනෙක් ගෙන්න ගන්න. ඔන්න ඉතින් දැන් එනවා කියපු වෙලාවේ තට්ට මහත්තැන් හක්බෙල්ලාවක ටීපී එකේ ඔපරේශන් හබ් එකට වෙලා ටෙක්නීශියන්ව බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නව. ටික වෙලාවකින් ආවලු ටෙකා ගෙන් කෝල්ලෙකක්. 'සර් මම ඇවිත් ඉන්නේ'.. 'කෝ පුතේ මමත් දොරකඩ ඉන්නේ කෝ ඔයා කොතනද?' 'ආ.. සර්.. නො.**, @$%^ පාර, ගම්පහ නේද ඇඩ්‍රස් එක? මම එතන ඉන්නේ ගේට්ටුව ඉස්සරහ'..'ඈ බොල $$%@පුතේ.. ඔය මගේ ගෙදරනෙ. මම ඉන්නේ කැම්ප් සයිට්ටෙකේ.. හක්බෙල්ලාවක.'.. 'සර්ගෙ ඩීටේල්ස් වල තියෙන්නෙ මේ ඇඩ්‍රස් එක තමයි.. එහෙනම් සර් යටියන්තොට බ්‍රාන්ච් එකට කතා කරන්න වෙයි' '$$%%$$@^&," පලවෙනි කොටස එහෙම ඉවරයි. 

ඊළඟට යටියන්තොට බ්‍රාන්ච් එකත් එක්කත් කතා කරලා කොහොම හරි එදාම තව ටෙක්නීශියන් කෙනෙක් එහෙන් ගෙන්න ගන්න ලොක්කට පුලුවන් වෙලා. ඔන්න දැන් ටෙකා ආවා හක්බෙල්ලාවක.. 'ඇත්තටම පුතේ මට ඕනි මේක මෙතනට නෙවෙයි.. මගේ කෑම්පින් සයිට්ටෙකක් තියෙනව කිලෝමීටර් හත අටක් ඇතුලට වෙන්න. අන්න එතෙනට' 'හරි සර්.. සිග්නල් තියෙනවානම් ප්‍රශ්ණයක් නෑ.. අපි යමු ගිහින් බලමු. මගේ බයික් එකේම සර්ටත් යන්න පුලුවන්" ඔහොම කියලා දෙන්නා එක්ක ගියාලු අරඹේඔය සයිට්ටෙකට බයික්කේ.. ගියා කියුවට වැඩි හරියක් ලොක්කා කරලා තියෙන්නේ කොල්ලවයි බයික්කෙයි තල්ලු කරන එක තමයි බැහැලා. උනන්දුවනේ හිටං. ඒ වගේයැ රව්ටරේට සිග්න සෙට් උනොත්? ඔන්න දැන් කොහොමහරි දෙන්නත් එක්ක කෑම්පින් සයිට්ටෙකටම ගිහිං. ටෙකා කොල්ලත් සෑහෙන ආසාවෙන් උනන්දුවෙන් ගස් ගල් උඩ නැගල බිම දිගාවෙලා උගේ ගැජමැටික් එක (අර සිග්නල් ස්ට්‍රෙන්ත් එක බලනෙක) හතර අතේ කරකවලා බොහොම සාර්ථක විදියට රවුටරේ තියන්න තැනක් හොයාගෙන මෙහෙම ඇහුවලු. ' සර්.. මෙතන හොඳයි.. කොතනින්ද කරන්ට්ටෙක ගන්න වෙන්නේ?' 'හුටා.. මෙහෙට කරන්ටෙකනම් නෑනේ පුතේ.."

"කරන්ටෙක නැතුව කොහොමද රවුටරයක් ගහන්නේ මහත්තයා".. ඇත්තටම ඔය ටෙක්නීශියන්ගේ මුවින් නිකුත් වූ වදන් වැලේ සරළම හා සභ්‍යම අනුවර්ථනය පමණක් බව කරුණාවෙන් සළකන්න.

තට්ටයා මහතා සමඟ කොණඩයා මහතා..

                                       ****************************************

ආ.. වැදගත්ම ටික තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා.. ඔය අස්සේ බීමයි සින්දු කීමයි හිනාවීමයි ඔක්කොම සෑහෙන වෙලාවකට නතර කරලා සෑහෙන බරසාර විදියට කතාවක් ගියානේ.. කොහොමද බ්ලොග් ලියන එකට ආයෙම කට්ටිය එකතු කරගන්නේ? අන්න ඕකයි සාකච්චාව.. ඕකත් එක්ක පළවෙනි සරළම පැනය තමයි ඇයි අපි එහෙම කරන්නේ කියන එක.. බ්ලොග් කියන්නේ තනිකරම පුද්ගලික කැමත්ත මත කරන ප්‍රකාශනයක් නම්, ඒකෙන් කිසි වාසියකුත් නැත්නම් අපි මොකටද ඕක ගැන වද වෙන්නේ? මට හිතෙන විදියට මෙතන තියෙන්නෙ බ්ලොග් වල ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි.. බ්ලොගර්ස් ලගෙ ප්‍රශ්ණයක්.. ප්‍රශ්ණයක් නොවෙන ප්‍රශ්ණයක්. කාලයක් තිස්සේ බ්ලොග් ලියලා ඒවට කොමෙන්ට් කරලා පහුකාලීනව බ්ලොග් හමුවීම් වලදි එකතු වෙලා බෙදා හදාගත්ත සහෝදරකම් එක්ක.. එක ෆ්‍රීකුවන්සියක සෙට් වෙන පිරිසක් වෙච්චි කොට.. ඒ සොඳුරු නොස්ටැල්ජියාවෙන් මිදෙන්න අමාරුකම තමයි ඇත්තටම තියෙන්නේ. ඒ කල්ට් එකට අපි ආදරෙයි. ඒක නැතිවෙලා යනවා වගේ පේනකොට දුකයි. ඕක තමයි කතාව මට අනුව. නැත්නම් කියවනවානම්  අදටත් ඕනි තරම් බ්ලොග් ලියවෙනවා. සමහර ඒවා ඉතා වටිනා ලිපි. මේ වගෙ පල් හෑලි නෙවෙයි. ඒත් ඒවා කියවන පිරිස කොමෙන්ට් කරන පිරිස අඩුයි. හේතුව අර 'සෙට්වීම' නැතිකම. ඕකට මට අනුව තියෙන්නේ සරළ විසඳුම් ටිකක්. එහෙම උවමනාව ආසාව තියෙන උන් දිගටම ලියන්නෝනි. පුලුවන් හැම වෙලේම අනිත් උන්ගේ පෝස්‍ට් එකක් කියවලා කොමෙන්ට් එකක් දාන්න.. ඒවට රිපලයි කොමෙන්ට් එකක් දාන්න, සාකච්චාවක් ඇති කරන්න ඕනි. සහ අනතිම සහ වැශගත්ම දේ අපි ඉඳලා හිටලා හරි කොහෙදි හරි සෙට් වෙන්න ඕනි.. මොකද කියන්නේ? අප්‍රේස් මාසේ වගේ දාගමුද බ්ලොගර්ස් ගෙට් එකක්? අදහස් දීපල්ලා.

ජය වේවා..!

ක.මි.