මහා මුහුද මැද ගිලිහුණු රන්වැටක අඳුරු මතක.. War, it ain't nothin' but a heartbreaker

එදා මැයි මාසේ අද වගේම දවසක්.. හරියටම මීට අවුරුදු 15කට කලින්.. බුරුල් කරගෙන තිබුණු ආරක්ෂක බඳ පටිය යලිත් මදක් තදකරගෙන බිම තියලා තිබ්බ හැවර්සැක් එකත් කකුල් දෙක අස්සේ හිරකරගෙන මම ඉදිරියෙන් පෙනෙන නොපෙනෙන කවුළුවෙන් ඔහේ බලාගෙන හිටියා.. ඒ වෙනකොට මා ඇතුළු ත්‍රිවිධ හමුදා සාමාජිකයින් 30-40 ක් පමණ හා අත්‍යවශ්‍ය බෙහෙත් හා අනෙකුත් ද්‍රව්‍ය පුරවාගත් ගුවන් හමුදාවේ ඇන්ටනොව් යානය වැල්වැටිතුරේ ගුවන් සීමාවට ඇතුළුව තල් රුප්පාවට ඉහලින් පලාලි ගුවන් තොටුපල වෙත ලඟා වෙමින් තිබුනා. කන් අගුලුවැටි කී..ඊ..ඊ ශබ්දයෙන් රිදුම් දෙද්දී මම නහය මිරිකාගෙන කන් දෙකෙන් හා කටින් සිරුරේ ඇතුලත හා පිටත පීඩනය සමාන කර ගැනීමට අලස උත්සාහයක් ගන්නා අතර ගුවන් නියමුවන් විසින් සාර්ථකව යානය ගුවන් පථය මත ගොඩ බස්වා තිබුනා..

මීට හරියටම සති දෙකකට පෙර එනම් අප්‍රේල් 20 දින දහවලේ කලබලෙන් මේ ගුවන් තොටුපලෙන්ම නික්ම කොළඹ යන්නට සිදු නොවුනානම්.. //නාවික හමුදාවට ගුවන් බල ඇණියක් එක් කිරීමේ පළමු පියවර වශයෙන් නාවික නිලධාරීන් 8 දෙනෙකු ගුවන් නියමුවන් ලෙස පුහුණු කිරීමට කල උත්සාහයේ එක් පියවරක් ලෙස අපිට ගුවන් හමුදා වෛද්‍ය පරීක්ෂණයකට හදිසියේ මුහුණ දීම සඳහා ගුවන් මගින් රත්මලානට පැමිණීමට සිදු වුනා. ඇත්තටම ඒ වනවිටත් 'ලයන් එයාර්' ආයතනය මගින් කරන ලද Aptitude ටෙස්ට් එකක් හා පුර්ණ වෛද්‍ය පරීක්ෂණ ආදියෙන් සමත් වී අපි 8 දෙනෙකු ඉන්දියාවේ අදාල පුහුණුව ලැබීම සඳහා තොරා ගෙන තිබුනත් පසුව වියදම් අඩුකර ගැනීම සඳහා පුහුණුව ගුවන් හමුදාව විසින් ලබා දීමට ගත ප්‍රතිපත්තිමය හදිසි තීරණයක් නිසා අපිට නැවත ගුවන් හමුදාව මගින් පවත්වනු ලැබූ සම්පුර්ණ පරීක්ෂණ කිහිපයකට මුහුණ දීමට සිදු වුනා..// එකකට එකක් වෙනස් සිතුවිලි වලින් මගේ හිත පිරෙද්දී ගුවන් යානයෙන් බිමට පැනගත් මම පෝලිමේ විත් ගුවන් පථයට මදක් ඈතින් නවත්වා තිබු ඩිෆෙන්ඩර් රථයට ගොඩ වුනා. සුළු මොහොතකින් තවත් නිලධාරීන් දෙදෙනෙකු හා ගුවන් තැපැල් මල්ල සමඟ තවත් යම් යම් බෑග් වගයක් රැගත් නැවියන් දෙතුන් දෙනෙකුත් සමඟ දුවිලි පිරුණු පලාලි කන්කසන්තුරය මාර්ගය දිගේ අපි කන්කසන්තුරය නාවික හමුදා කඳවුර වෙත ඒමට පිටත් උනා..

"සර්.. මාර කේස් එක නේද?".. "රජීව් සර්ටයි සොයිසටයි කොහොමද සර්?" "මැරිච්ච කොල්ලොන්ගේ ගෙවල් ඔක්කොටම ගියාද? එපා වෙනවා නේද සර් 'මිසින්' කියල කියන්න ගියාම?" "පයිලට් ල ගන්න වැඩේට මොකද සර් වෙන්නේ? ඇයි ආයෙම මෙඩිකල් තියන්නේ?" "මොකක්ද සර්ගේ අලුත් ඇපොයින්මන්ට් එක?" පලාලි සිට කන්කසන්තුරේට එන ටිකට කනිෂ්ට නිලධාරීන් දෙපළගේ අනේකවිද ප්‍රශ්න වලට මම මොනවාදෝ උත්තර දුන්න.. හැකි සෑම උත්සාහයක්ම අරගෙන සාමාන්‍ය විදියට ඉන්න උත්සහ ගත්තත් ඒක පහසු උනේ නෑ කියල විතරක් මතකයි..

*********************************************************************************
මේ කියන කාලය වනවිට කොටින්ගේ මුහුදු ගමන් ඉතාම උච්ච ස්ථානයකට ඇවිත් තිබුනා. විශේෂයෙන්ම ඔවුන්ගේ ආයුද ගෙන ඒමේ කටයුතු. ඔබ දැන් දන්නා පරිදි ඈත මුහුදේ නවතා තියෙන නැවකින් පුංචි පුංචි යාත්‍රා වලට පටවාගත් ආයුද නාවික හමුදා ඇසට හොරෙන් ගොඩ බිමට රැගෙන ඒම.. මේක නැවත්වීම සඳහා නාවික හමුදාවෙන් දිවයින වටා ආරක්ෂක වළලු තුනක් යොදවා තිබුනා.. ඈතින්ම තියෙන්නේ ලොකු නැව් ටික.. ලොකු කියුවට ලංකාවේ නේවි එකට ඒ හැටි ලොකු නැව් තිබුනේ නෑ.. Offshore Petrol Vessels යනුවෙන් හඳුන්වපු සාමාන්‍ය මට්ටමේ (ටොන් 500- 1000 අතර වගේ) නැව් කීපයක් තමයි තිබුනේ.. ඔය ටික මාරුවෙන් මාරුවට මුහුදේ.. දවස් 10ක් 15ක් ඉඳලා ඇවිත් දවස් 5-6ක් රෙස්ට් කරලා ආයිම යනවා.. ඊට ඇතුලෙන් Fast Gun Boat නැත්නම් කට වහරෙන් ගන් බෝට් කියා හැඳින්වුණු කුඩා යාත්‍රා (ඩෝරා වලට වඩා මදක් විශාල) වලින් ආරක්ෂක වැටක් නිර්මාණය කර තිබුනා.. ගන් බෝට් වල තත්වයත් අතිශය ඛේදනීයයි.. වතුර පරිස්සම් කරගෙන දවස් තුනක් හතරක් මුහුදේ ඉන්න පුළුවන්. හැබැයි ගොඩට එනකොට වේලපු කරවල වගේ තමයි ගොඩක් දෙනා.. මුහුද සැර නැත්නම් (සුළං නැත්නම්) ඉන්න බෑ පිච්චෙනවා.. සුළං සැර උන ගමන් නැව (බෝට්ටුව) පැද්දෙන්න ගන්නවා.. ඒ වෙලාවට තමයි බඩ කටින් එන්නේ අම්ම මෝ සිහි වෙන්න.. මොන යුද්දද ඉතින්..

යුද්දේ වෙනුවෙන් නේවි එකේ කාර්යභාරය සියයට ගණනක් විදියට පෙන්නලා දෙන උදවිය (ඔය විචාරක තුමාල එහෙම.. හැක්) ඉස්සර නැවකින් ගිහින් ගොඩ බහින්නේ පොළොවට වැඳ වැඳ.. ලෝකේ තියෙන අමාරුම රස්සාව මුහුදු රස්සාව කියලා තේරෙන්න මුහුදට ගිහින්ම බලන්න ඕනි.. මගේ මතය නම් නේවි එකේ ඩෝරා හැරුණු විට ඔය කියූ අනිත් නැව් කණ්ඩායම් දෙකම කල කාර්ය භාරය කෙටියෙන්ම විස්තර කරන්න පුළුවන් මෙහෙම.. Punching above weight.. ඔවුන් කලේ තමන්ගේ තරමට වඩා ගොඩාක් එහා ගිය රාජකාරීන්.. ඒක නිසා ප්‍රතිපල හරහා ඔවුන්ගේ කැපවීම මනින එකට මම එකඟ නෑ.

මේ සටහන ලියන්න ගත්තේ මීට අවුරුදු 15 කට කලින් අප්‍රේල් මාසේ 21 වෙනිදාවක මාව නියත මරණයෙන් බේරලා මගේ වෙනත් ගමන් සගයින් පස් දෙනෙකුත් සමඟ මුලතිව් මුහුදේ සැඟවී ගිය මගේ ආදරණිය P 495 ඩෝරා යාත්‍රාව ගැන ලියන්න.. අප්‍රේල් 21 වෙනිදාම ලියන්න හිටියත් විභාග කටයුත්තක් නිසා පහු උනා.. ඊට සති දෙකකට පස්සේ අද තමයි විවේකයක් ලැබුනේ.. 2001 මැයි මාසේ 4 වෙනිදා මම රත්මලානෙන් ගුවන් හමුදා යානයට නැගලා නැවත කන්කසන්තුරයට ගියේ මගේම මළ ගෙදරින් පස්සේ මිනිය වළලලා එතෙක් ජිවත් වුනු ගෙදරට යන ගන්දබ්බයෙක් වගේ.. ඒකයි කතාව එතනින් පටන් ගත්තේ.. ඒ යන්න කලින් සති දෙකක කාලයක් මම ලංකාවේ ප්‍රදේශ 5ක මිනී නැති මළගෙවල් පහකට සහභාගී වුනා.. මම හොඳටම දන්නවා මගේ හිතවතා මැරිලා කියලා.. ඒත් උන්ගේ අම්මලා තාත්තලා ගෑණු දරුවෝ එක්ක පන්සල් පල්ලි ගානේ ගිහින් දෙයියන්ට බුදුන්ට කියනවා අපේ පුතා, මහත්තයා, තාත්තා, අයියා, මල්ලි, මිත්‍රයා ඉන්න තැනකින් ඉක්මනට ගෙනත් දෙන්න කියලා.. ඒක හරිම අමාරු වැඩක්..

*********************************************************************************

ඩෝරා ජිවිතේ හරි වෙනස්.. ඩෝරා එකත් අරන් කන්කසන්තුරේ සති දෙකකට ඔපරේෂන් ඇටෑච්මන්ට් එකකට ගියාම ජිවිතේ ඊටත් වෙනස්..

මීටර් විස්සක් විතර දිග මීටර් 5ක් විතර පළල ඇලුමිනියම් තහඩු වලින් හදපු සැහැල්ලු නමුත් අධිවේගී ඒ වගේම අධික වෙඩි බලයක් සහිත නවීනතම යුධ අවි වලින් සන්නද්ධ අපූරු යාත්‍රාවක් තමයි ඩෝරා එකක් කියන්නේ. ඔය යාත්‍රාවේ ඉඩෙන් භාගයක්ම යන්නේ විශාල එන්ජින් දෙකට සහ ඒ හා සබැඳි අනෙක් යාත්‍රාව හසරවිමේ පද්ධතිය අඩංගු කාමර වලට.. ඒ ඔක්කොම තියෙන්නේ යාත්‍රාවේ පසු පස කොටසට වෙන්න.. ඉස්සරහම තියෙනවා ඇන්කර් එකේ කේබල් එක සහ අනිත් බඩු භාණ්ඩ දාල තියෙන පොඩි ස්ටෝරු කාමරයක්. ඊළඟට ප්‍රධාන අවියේ උණ්ඩ හා සෙසු අවිවල උණ්ඩ ගබඩා කරපු අවි ආයුද ගබඩාව.. ඔය ගබඩාවට හා පසු පස එන්ජින් කාමර වලට අතර මැදි කොටස බොහොම පරිස්සමට ඉඩ පාවිච්චි කරලා හදපු ගෙයක් වගේ.. නිලධාරීන්ට හා නැවියන්ට නිදා ගන්න හදපු bunk ඇඳවල්, නානකමරයක් හා වැසිකිලියක්, පොඩි පැන්ට්‍රියක්, ෆ්‍රිජ් එකක් අවන් එකක්, ටීවී එකක් වගේම කෑම මේසයක් වගේ ගොඩක් දේවල් ඔය පොඩි ඉඩේ හරි ලස්සනට පරිස්සමට ස්ථානාගත කරලා තියෙනවා.. මේ සියල්ල නැව් තට්ටුවට යටින් තියෙන්නේ. ඔපරේෂන් රූම් එක තියෙන්නේ නැව් තට්ටුවට ඉහලින් කොටසේ..

ඩෝරා එකක වේගය හා වෙඩි බලය ඉතා ඉහලයි. ඉස්සරහා නැව් තට්ටුවේ ප්‍රධාන අවිය ස්ථානගත කරලා තියෙනවා.. මෙය බොහෝ විට 23mm හෝ 30mm උණ්ඩ යොදා ගන්නා කම්පියුටරයිස්ඩ් වෙපන් සිස්ටම් එකකින් පාලනය කරන අවියක්.. දිවා හා රාත්‍රී දුර බලන කැමරා හා ගන් කන්ට්‍රෝල් සිස්ටම් එකකින් තමයි ක්‍රියාත්මක කරන්නේ.. වෙපන් එක හා සිස්ටම් එක stabilized.. නැව පැද්දුනාට වෙපන් එකේ aim එක වෙනස් වෙන්නේ නෑ. ඒ වගේම target එක lock කරන්න පුළුවන්. එහෙම ලොක් කරාම නැව හැරවෙනකොටත් එක්තරා angle එකක් දක්වා වෙපන් එක target එකට aim වෙලා තියෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් මේ වෙපන් එක ෆයර් කරන්නේ නැවේ දෙවන අණභාර නිලධාරියා.. ඔහු ඒ සම්භන්දව දක්ෂයෙකු හා පළපුරුදු කෙනෙකු වීම ඉතාම වැදගත්.. ඒ ඇයි කියලා පස්සේ කියන්නම්..

සාමාන්‍යයෙන් නවීනතම යුද ආයුද වලින් සන්නද්ධ ඩෝරා යාත්‍රාවක නිලධාරීන් තුන් දෙනෙක් ඉන්නවා.. අණභාර නිලධාරියා (officer-in-command), දෙවන අණභාර නිලධාරියා හා අමතර නිලධාරියෙකු වශයෙන්.. නායක නැවි තරාතිරමේ හා ඊට පහල නැවියන් 15-18ක් අතර වගේ කණ්ඩායමකුත් මේකේ ඉන්නවා.. එයින් ජෙෂ්ටතමයා හඳුන්වන්නේ කොක්සන් (coxswain) යනුවෙන්.. ඔහු සාමාන්‍යයෙන් යාත්‍රික අංශයේ (සීමන්) නායක නැවි තරාතිරමේ කෙනෙක්.. ඊට අමතරව තවත් යාත්‍රික අංශයේ අවි විශේෂ පුහුණුව ලැබූ නැවියන්, මැරයින් ඉංජිනේරු සහකාර නැවියන්, විදුලි කාර්මික/ ගුවන් විදුලි කාර්මික නැවියෙකු, සංඥා අංශයේ නැවියෙකු වශයෙන් කාර්ය මණ්ඩලයක් මේ පුංචි ඩෝරා යාත්‍රාවක වරකට ගමන් කරනවා..

ඩෝරා යාත්‍රාවක මුහුදේ ඉන්න පුළුවන් කාල සීමාව එහි වතුර හා ඉන්දන රැගෙන යාමේ හැකියාව මත තමයි රඳා පවතින්නේ.. සාමාන්‍යයෙන් ඩෝරා යාත්‍රාවක ඉන්ධන (ඩිසල්) ලීටර් 8000 සිට 14000 ක් පමණ ගෙන යා හැකියි. මෙය යාත්‍රාවේ නිර්මාණය අනුව වෙනස් වනවා.. ඩිසල් ලීටර් 14000ක් යනු ඉතා විශාල ප්‍රමාණයක් යයි හැඟුනත් මේ යාත්‍රාවක ඉන්ධන වැය වීමේ ප්‍රමාණයත් සමඟ සසඳන කල එය එතරම් විශාල නෑ.. සමහර යාත්‍රා වල උපරිම වේගයෙන් පැයක් ධාවනය කිරීමේදී ඉන්ධන ලීටර් 900 ක් පමණ වැය වෙනවා.. එනිසා සාමාන්‍ය තත්ත්ව යටතේදී ඩෝරා එකක යාත්‍රා කාලය සාමාන්‍යයෙන් පැය 12ක් 15ක් අතර තමයි රඳවන්නේ...

ලිපිය දිග වෙන නිසා ඉතුරු ටික දවස් දෙක තුනකින්..